Je comfortabel voelen buiten je comfortzone.
Als je meer dan 30 jaar in dezelfde branche werkt dan mag je zeggen dat je jezelf wel iets eigen hebt gemaakt. Dat gevoel had ik ook en het was dan ook mijn comfortzone geworden. Op vrijwel alle vragen van collega’s of klanten had ik meestal direct wel een antwoord en voor de lastigste opgaven kon ik bijna altijd wel een oplossing bedenken. Dit was de autobranche, een werkomgeving waar ik vanaf mijn late tienertijd actief ben geweest. Het voelde vertrouwd en zelfs op de automatische piloot hoefde ik me geen zorgen te maken dat er iets niet goed ging.
Ik heb wel in de loop der tijd wat zijstapjes gemaakt naar andere functies maar altijd hadden deze een connectie met de auto en motor techniek. Ik kon dan ook zonder problemen terugvallen op mijn kennis op dat gebied.
AMWE ben ik in januari van dit jaar begonnen. Mijn eigen bedrijf, heel spannend want de comfortzone was immers een functie in loondienst. Het voelde direct goed en ik wist dat ik op mezelf kon vertrouwen. Het sloot naadloos aan bij mijn achtergrond en de nodige kennis als zelfstandig ondernemer had ik al opgedaan. Het ging lekker, ik kreeg veel positieve reacties en de eerste opdrachten leken aanstaande te zijn.
Het werd februari, maart en ja ook ik kreeg te maken met de gevolgen van maatregelen. Een virus dat het hele land op slot gooide. Mijn werkzaamheden doe ik op locatie bij mijn opdrachtgevers. Op dat moment was ik (potentiële) klanten aan het bezoeken en daar zat dus niemand nog echt op te wachten. Mijn bedrijf moest op de waakvlam, voor hoe lang… geen idee.
Ik zag wat er op dat moment gaande was in de ziekenhuizen in Brabant. Overbelaste zorgmedewerkers en het einde was nog lang niet in zicht. Langzaam leek het ook de rest van Nederland te gaan overspoelen. Ik voelde me geroepen om een bijdrage te gaan leveren aan de maatschappij. Ik stelde me beschikbaar als back-up voor de lokale ziekenhuizen voor het geval het vaste personeel zou uitvallen zodat er dan een beroep op mij als vrijwilliger kon worden gedaan.
Via via kwam ik in contact met een zorgorganisatie die ook zaten te springen om extra handen. Ik heb geen moment getwijfeld en ben hier aan de slag gegaan. In het begin was het allemaal natuurlijk best wel vreemd, de zorg is in niet veel opzichten te vergelijken met de autobranche dus dat was een flinke stap buiten de veilige bubbel. Het viel me wel op dat ik het vrij snel op kon pakken en direct een bijdrage kon leveren. Het werd zeer gewaardeerd door cliënten en collega’s en ik heb er dan ook geen moment spijt van gehad dat ik ervoor heb gekozen om gedurende de corona periode als vrijwilliger nuttig te kunnen zijn.
Ik heb daarom ook de keuze gemaakt om de werkzaamheden namens AMWE uit te breiden en er een stukje zorg ondersteuning bij te gaan doen. De zorgsector leek aanvankelijk heel ver buiten mijn comfortzone maar nu voel ik me er zeer comfortabel.
Wat ik ermee wil zeggen is dat mocht het voor collega ondernemers door wat voor omstandigheden dan ook even niet lukken om op je eigen werkterrein opdrachten te krijgen, durf ook eens verder te kijken. Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan. Het is echt zo.
Groet Marcel
Reactie plaatsen
Reacties